วันที่ 28 เมษายน 2561 เพื่อนเคนชื่อ กอล์ฟ แต่งงาน ช่วงก่อนหน้านี้ 1 อาทิตย์มันก็โทรมาชวนเคนไปร่วมงานและชวนไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวด้วย แม้ว่าเคนจะไม่รู้ว่าเพื่อนเจ้าบ่าวทำอะไรบ้างแต่เคนก็ตอบตกลงไปครับ
สิ่งที่รู้เพียงอย่างเดียวคือเพื่อนเจ้าบ่าวจะมีชุดไทยให้ใส่…
ก่อนวันแต่งงาน 1 วัน
เคนกับยี้ก็เดินทางไปที่บ้านเพื่อนเคน ซึ่งไปถึงประมาณ 5 โมง ก็กะว่าไปถึงแล้วแต่ละคนคงยังไม่มากันหรอกก็จะไปเดินเล่นที่ Outlet ก่อน ซึ่งเพื่อนที่นัดกันไปก็มีแค่ 2 คนคือ กุ่ย กับ โม
ซึ่งระหว่างทางที่ขับไปกุ่ยก็บอกว่าฝากซื้อถุงเท้ายาวหน่อย เพื่อให้กับชุดไทยเพื่อนเจ้าบ่าว เคนก็งงไปแว้บนึงถึงเพิ่งคิดขึ้นได้ว่า เออ เรายังไม่รู้เลยนี่หว่าว่าชุดไทยมันต้องใส่อะไรบ้าง
สรุปสุดท้ายคือเคนต้องหาซื้อถุงเท้ายาว และรองเท้าผ้าใบสีดำด้วย
ในชะอำ, เพชรบุรีมีห้างและ Outlet อยู่ไม่กี่ที่ครับก็ไปไล่หาเลย MayMint Outlet, Premium Outlet, Big C สรุปสุดท้ายหาไม่ได้สักที่ก็มาจบที่ Robinson ที่เป็นห้างที่ใหญ่ที่สุด สรุปรวมเวลาในการค้นหาไปกว่า 3 ชม ไปถึง Robinson ก็เกือบ 2 ทุ่มแล้ว
ถุงเท้ายาวนี่ได้จากโซน SuperSport ในราคาไม่แพงประมาณ 130 บาท/คู่ และรองเท้าก็เจอ Gambol จัดโปรอยู่ด้านล่างก็เลือกได้อย่างรวดเร็วเลย ทั้ง ๆ ที่เดิน Outlet กับ Big C นี่โคตรนานหาไม่ได้ พอมาที่ Robinson เพชรบุรีแค่ 20 นาที จบงานเลย
คราวหลังจะซื้ออะไรคงไปที่ Robinson เป็นที่แรกก่อน ถ้าไม่มีค่อยไปที่อื่นละกัน
กว่าจะกลับไปที่บ้านกอล์ฟก็ 3 ทุ่มกว่าละ แต่พวกกุ่ยกับโมก็ยังมาไม่ถึง ก็เลยไปช่วยอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ พอมากันครบแล้วก็ไปลองชุด ปรากฎว่ามันสั่งไซส์ให้เคนผิดอ่ะ!! จากเคนบอกไป 43 มันเอาเสื้อ 41 มาใส่ไม่ได้ด๊ายยย ก็เลยต้องให้ร้านเค้าเอามาให้ใหม่ในวันพรุ่งนี้
หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็เข้าที่พักซึ่งเป็นบ้านน้าของเค้าซึ่งอยู่ใกล้ ๆ แค่เดินไปประมาณ 50-100 เมตรก็ถึงแล้ว ใกล้ดี
วันแต่งงาน
วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้มตั้งแต่เช้าเลย เพราะเราตื่นกันตั้งแต่ตี 5 อาบน้ำอะไรเสร็จออกมากันตอน 6.30
พอเคนไปเอาเสื้อก็ช็อคอีกรอบ คือมันใส่พอดีเกิ๊นนน พอดีแบบอึดอัดอะ พอกินข้าวก็ยิ่งอึดอัดเข้าไปอีก เลยรู้ว่าคราวหลังใส่เสื้อพวกนี้จะบอกขอเผื่อไว้ 1 นิ้ว แน่นอน
ก่อนงานจะเริ่มเดินขบวนขันมากตอน 9 โมง รถจากนครปฐมก็มาถึงพร้อมกับสายฝนตกอย่างหนัก!!
ตอนแรกคิดว่าฝนเนี่ยมันจะตกแป๊ปเดียวก็แอบรอกันจนเลยฤกษ์ละก็ยังไม่หยุด สุดท้ายก็เลยเปลี่ยนที่เดินขบวนกันในร่มและเดินกันแค่นิดเดียวพอเป็นพิธีแทน
พิธีก็ดำเนินไปเรื่อย ๆ เคนซึ่งเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวก็ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง ก็เลยไม่ได้ทำอะไรเลยได้แค่เดินตามไปดูเฉย ๆ ตลอดการทำพิธีเลย
จนถึงตอนเข้าไปรดน้ำสังข์เสร็จก็จบพิธีประมาณเที่ยง
เลยไปเปลี่ยนเสื้อเพราะทนไม่ไหวแล้ว อึดอัดมาก ๆ กินอะไรไม่ค่อยได้เลย ซึ่งจากที่คาดกันว่าฝนน่าจะตกไม่นาน กลายเป็นว่าจนจบพิธีฝนก็ยังไม่หยุด ฝนตกลากยาวไปเลย
จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้านก็เป็นอันเสร็จสิ้นจ้า
ประทับใจ
การจัดแต่งบริเวณรอบงานดีมาก ๆ จัดพร๊อพต่าง ๆ โคตรดี ทุ่มเทมากเพื่อให้ผู้เข้าร่วมงานได้ถ่ายภาพกับพร๊อพสวย ๆ แต่น่าเสียดายที่ฝนตกวันนั้นพอดี เลยอาจจะไม่ค่อยได้ถ่ายรูปกันเท่าไหร่
อาหารนี่จัดมาอย่างดีมาก ๆ ทุ่มทุนจริง ๆ มีแต่อาหารดี ๆ อร่อย ๆ ทั้งนั้น
พนักงานบริการเยอะมากนะ แต่ก็ยังไม่พอต่อผู้ร่วมงาน แต่ก็ได้พวกเพื่อน ๆ กอล์ฟที่เราไม่รู้จักคอยช่วยเสิร์ฟ ช่วยทำงานต่าง ๆ มากกว่า 10-20 คนช่วย ๆ กันจนผ่านไปได้ด้วยดี
ความรู้สึกของการใส่ชุดไทย
โดยรวมการใส่ไม่ได้รู้สึกลำบากอะไรยกเว้นเสื้ออย่างเดียวที่แน่นจนเกินพอดี ถ้าเกินใส่หลวมกว่านี้นิดหน่อยและพอดีตัวจริง ๆ คงไม่ได้ลำบาก หรือรู้สึกอึดอัดใด ๆ
กางเกงก็เป็นกางเกงที่ใส่แล้วเย็นสบายนะ ด้านในจะโล่ง ๆ ใส่แล้วไม่ร้อนเลย และก็คิดว่าจะเคลื่อนไหวลำบากก็เปล่าเลย สบายมาก ยกเว้นตอนเผลอก้าวขายาวเกินไปเลยทำให้ตอนก้าวขาขึ้นรถ ทำให้กางเกงขาดไปเลย
ถุงเท้าฟุตบอลยาว ๆ เพิ่งรู้ว่าใส่แล้วโคตรเย็นเลย มันจะมีพวกรู ๆ ระบายอากาศด้วยอะ ทำให้การใส่แล้วไม่อึดอัด แถมเย็นสบายด้วย มากกว่าตอนไม่ใส่อีก
สรุป
รู้สึกได้เลยว่าตัวเองเนี่ยไปร่วมงาน ไม่ได้ไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเฉย ๆ นะ ไปเป็นภาระเจ้าบ่าวแบบเต็ม ๆ 555 เพราะไม่ได้ทำอะไรเลย เดินไปเดินมา กิน ๆ นั่ง ๆ ถ่ายรูป เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนเจ้าบ่าวต้องทำอะไรมั่งอ่ะ แถมพิธีกรก็ไม่ได้บอกให้ทำอะไร ก็เลยไม่ได้ทำอะไรเลย
